Η ιστορία της ξυλογλυπτικής αρχίζει από την στιγμή που ο άνθρωπος με ένα αντικείμενο διαμόρφωσε ένα ξύλο που στην συνέχεια θα το χρησιμοποιούσε σαν εργαλείο, την στιγμή εκείνη γεννήθηκε η τέχνη της ξυλογλυπτικής.
Το ξύλο είναι από τα πρώτα υλικά που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για να επιβιώσει. Η φύση το πρόσφερε άφθονο και για την επεξεργασία του αρκούσαν απλά εργαλεία. έτσι κατασκευάσθηκαν από ξύλο σπίτια, ναοί, όπλα, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και βέβαια κάθε λογής πλεούμενα. Πέρα από τη σημασία του ξύλου για τις πρακτικές ανάγκες της ζωής, το πολύτιμο αυτό υλικό έδινε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να φτιάξουν μορφές, να εκφρασθούν, να κατασκευάσουν καλλιτεχνήματα. Στους προϊστορικούς χρόνους ακόμα ο άνθρωπος πριν μάθει την χρήση των γραμμάτων διαμόρφωσε ξύλινα είδωλα, στους κλασσικούς χρόνους η ξυλογλυπτική συμβαδίζει με την γλυπτική στην πέτρα και το μάρμαρο, περίτεχνα αγάλματα που κοσμούν τα πλοία και τους ναούς έγιναν από πρωτοπόρους μαστόρους της αρχαιότητας. Δυστυχώς όμως το ξύλο χωρίς ειδική προστασία δεν αντέχει στις συνθήκες του περιβάλλοντος και φθείρεται εύκολα. Έτσι, δεν μας έχουν σωθεί παρά ελάχιστα ξύλινα αντικείμενα και έργα τέχνης από τους πανάρχαιους πολιτισμούς της Μεσογείου, όπως π.χ. τα λίγα που διατηρήθηκαν μέσα στις αιγυπτιακές πυραμίδες (επιζωγραφισμένες προτομές, αγάλματα, έπιπλα κλπ).
Στους χριστιανικούς χρόνους στις εκκλησιές κατασκευάζονται τέμπλα, καθίσματα, γενικώς είδη χρήσιμα στην εκκλησιαστική τελετουργία, Μετά την αναγέννηση το ξυλόγλυπτο έπιπλο στυλ Λουικένς , Λουδοβίκου κλπ γνωρίζειδόξα. . Η ξυλογλυπτική σαν τέχνη ποτέ δεν χάθηκε από την Ελλάδα στις ποιο σκοτεινές περιόδους υπήρχαν τεχνίτες με έργα τους που διασώθηκαν θαμπώνουν το βλέμμα μας. Από τον απλό βοσκό που με τον σουγιά του χάραξε αξιοπρόσεκτα σχέδια στην γκλίτσα του ως τους μοναχούς που έφτιαξαν εξαίρετα αντικείμενα μικρογλυπτικής, η ανάγκη έκφρασης των συναισθημάτων, έδωσαν ζωή στα νεκρά κομματια του ξύλου.
